เรากลับมาที่นี่อีกครั้งในขณะที่การข่มขืน การรุมโทรม การล่วงละเมิดทางเพศ การล่วงละเมิดทางเพศ และความถี่ที่เพิ่มขึ้น ( มากกว่า 600 กรณีในช่วงสถานการณ์ฉุกเฉินของ COVID-19 ) จุดประกายการอภิปรายระดับชาติเกี่ยวกับโทษประหารชีวิตเราต้องกดหยุดและถามตัวเองว่า โทษประหารเป็นทางออกของการข่มขืนหรือไม่? ขณะนี้มีฉันทามติทางวิชาการและการสนับสนุน ในช่วง 50 ปีที่ผ่านมาว่าโทษประหารชีวิตไม่ได้ขัดขวางการก่ออาชญากรรมรุนแรง ลองดูประเทศเหล่านี้ทั้งหมดที่ยังคงมีโทษประหารชีวิต: อิหร่าน อินเดีย จีน สิงคโปร์ มาเลเซีย ซาอุดีอาระเบีย เวียดนาม อินโดนีเซีย และแม้แต่สหรัฐอเมริกา (ซึ่งมีมากกว่า 30 จาก 52 รัฐที่ยังเหลืออยู่) – ทั้งหมด ไม่สามารถยับยั้งผู้กระทำความผิดหรือแม้แต่จัดการอาชญากรรมรุนแรงได้
ตามที่ระบุไว้โดยไบรอันท์สตีเวนสัน
ในหนังสือของเขา ( Just Mercy ) มีนักโทษ 300,000 คนในสหรัฐอเมริกาในปี 1970; ทุกวันนี้ ตัวเลขดังกล่าวมีนักโทษมากถึง 2.3 ล้านคน ทำให้สหรัฐฯ เป็นนักโทษชั้นนำของโลก แม้ว่าจะมีการคงโทษประหารชีวิตไว้เป็นจำนวนมาก อินเดียมีโทษประหารชีวิตเช่นกันสำหรับอาชญากรรมรุนแรงรวมถึงการข่มขืน อย่างไรก็ตาม มันยังคง เป็นหนึ่งในประเทศที่เลวร้ายที่สุดในโลก ที่เป็นผู้หญิง
ในซาอุดิอาระเบีย ผู้ข่มขืนมีแนวโน้มที่จะถูกตัดสินประหารชีวิต อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงกระทำการเลือกปฏิบัติต่อผู้หญิงอย่างเป็นระบบที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ น่าตกใจที่ประเทศอย่างอัฟกานิสถานและอิหร่านฆ่าเหยื่อการล่วงละเมิดทางเพศแม้จะมีโทษประหารชีวิตสำหรับผู้กระทำผิด จีน สิงคโปร์ มาเลเซีย เวียดนาม และอินโดนีเซีย สังหารผู้ค้ายาเสพติด อย่างไรก็ตาม การกระทำดังกล่าวไม่ได้ขัดขวางหรือหยุดยั้งการค้ายาเสพติดในภูมิภาค เราเรียนรู้อะไรได้บ้างจากประเทศเหล่านี้
เราต้องเรียกช้างในห้องซึ่งเป็นรูปแบบดั้งเดิมของความเป็นชาย ปิตาธิปไตย การทุจริต และธรรมาภิบาล ปัญหาคือระบบศาลมีไว้สำหรับชนชั้นสูง -ผู้ที่สามารถจ่ายค่าธรรมเนียมทางกฎหมายและผิดกฎหมายจำนวนมาก เพื่อจ่ายให้กับอัยการที่มีความสามารถหรือทนายฝ่ายจำเลย สำหรับคนจนและไร้การศึกษา ระบบกฎหมายบังคับให้แม้แต่ผู้รอดชีวิตที่มุ่งมั่นที่สุดหรือผู้ปกครองของผู้รอดชีวิตต้องยอมแพ้และยอมรับว่ากฎหมายไม่ได้มีไว้สำหรับ “คนอย่างพวกเขา”
การ ศึกษา ของ American
Psychological Association (APA) แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างความเป็นชายที่เป็นอันตรายและความรุนแรง วิธีดั้งเดิมที่เราฝึกเด็กผู้ชาย/ผู้ชายและความคาดหวังที่มีต่อพวกเขาอาจเป็นอันตราย สร้างความเสียหาย รุนแรง และกระทั่งเป็นพิษได้ ตัวอย่างเช่น เด็กชาย/ชายได้รับการฝึกฝนและคาดหวังให้เลี้ยงดูครอบครัว เข้มแข็ง แข่งขันในสังคมที่มีโอกาสจำกัด และไม่แสดงอารมณ์ สิ่งเหล่านี้เป็นความคาดหวังที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบรรลุถึงแม้ในสังคมที่ก้าวหน้าและไม่ต้องพูดถึงใน ประเทศที่ยากจน ที่สุดในโลก
การศึกษาอื่นโดย APA เชื่อมโยงความเป็นชายที่เป็นพิษอย่างไม่ลดละกับความรู้สึกว่าได้สิทธิในการข่มขืนและความรุนแรงทางเพศในรูปแบบอื่นๆ ความรู้สึกของสิทธิสามารถต่อต้านได้เพราะเด็กผู้ชาย/ผู้ชายเชื่อผ่านระบบการขัดเกลาทางสังคมว่าพวกเขามีอำนาจเหนือทรัพยากรของประเทศรวมทั้งผู้หญิงและเด็กผู้หญิง
เมื่อเร็วๆ นี้ เราเห็น CDC ของประธานาธิบดีจอร์จ เวอาห์ ที่ประกาศตัวเองว่าเป็น ‘ ผู้นำสตรีนิยม’ได้จัดทำ ” รายชื่อผู้มุ่งหวังทั้งหมด”สำหรับการเลือกตั้งวุฒิสมาชิกพิเศษประจำเดือนธันวาคม 2563 แม้ว่าจะมีผู้หญิงเหลืออยู่เพียงคนเดียว วุฒิสภา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะมีผู้สมัครชายเพิ่มขึ้นในกลุ่มฝ่ายค้านและแม้กระทั่งในกลุ่มอิสระเมื่อผู้สมัครของพวกเขาถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ การเป็นตัวแทนที่เท่าเทียมกันที่เสนอในปี 2559 ไม่ตายหรือไม่?
ประธานาธิบดี George Weah (‘The Feminist-In-Chief’)ประธานาธิบดี คณะรัฐมนตรี สมาชิกรัฐสภา และเด็กชายและชายไลบีเรียในและนอกประเทศปฏิบัติต่อเด็กหญิงและสตรีอย่างไร เด็กหญิงและสตรีชาวไลบีเรียที่เป็นญาติและเพื่อนของเด็กชายและชายเหล่านี้ปฏิบัติต่อเด็กหญิงและสตรีคนอื่นๆ ที่ถูกทารุณกรรมอย่างไร
การข่มขืนและทารุณกรรมทางเพศในปัจจุบันและบางทีอาจต่อเนื่องควรเป็นการปลุกให้เราทุกคนไตร่ตรองคำถามเหล่านี้ และเป็นโอกาสที่แท้จริงสำหรับประธานาธิบดีจอร์จ เวอาห์และบุรุษและสตรีที่ดีของไลบีเรียที่จะนำการปฏิรูปวัฒนธรรมที่ท้าทายและวิพากษ์วิจารณ์นี้เพื่อยุติความรุนแรงต่อเด็กหญิงและสตรี แทนที่จะดึงดูดตัวส่วนต่ำสุด นั่นคือ โทษประหารชีวิต
credit : robinfinckfans.com saludfamiliarforever.com samacharcafe.com samsundahaliyikama.net shackerblog.com shamsifard.com sharkgame.org smokeandsmokepracticespot.com surfaceartstudios.com synergyfactor.net
